Det er advent og eg har lyst til å lage ein litterær adventskalender i år. Kvar dag, fram til 24. desember, vil eg presentere ein forfattar, ein kort tekst eller eit sitat som kanskje kan vere av interesse for fleire enn meg.
Diktaren Magli Elster (1912-1993) oppdaga eg då eg flytta heimefrå for å studere. Venninna mi hadde ei diktsamling av henne og vi satt oppe til midt på natta, drakk rødvin, lytta til Joni Mitchell og las Magli Elster sine dikt, to nittenåringar med ei blanding av påtatt tristesse og enorme forventningar til framtida. Det var ei fin tid. Dagens dikt, “Narrespill” er henta frå samlinga Trikken går i engen debutboka til Elster, frå 1952:
Narrespill
Vinterens første narrespill
vårdag i desember
et smil på det strenge ansikt
gleder alle skyldfølelsens barn
mer enn evig blå himmel.
Da har vi vært snille den dagen
derfor skinner solen
derfor er den stivnete gråten i hengebjørkens nakne kvister
løst opp for en dag og yndefullt svaier de
for en vind som røre dem med anelsen av kjærtegn
kjærtegn fra en annen tid, som var og kanskje kommer,
mildt som et pust fra den som sover og ikke vet
at noen står over sengen og ser
på senkete øyenvipper.
Kvelden kommer midt på dagen
ring rundt månen varsler sne.(Trikken går i engen s. 58.)
mellom linjene 